پ
مقدمه
محیط، بستری برای شکلگیری بسیاری از ویژگیهای رفتاری است. به بیانی دیگر بسیاری از عواطف، عادات، سلایق و حتی طرز نگرش ها و نشست و برخاست ها به گونه ای شگرف از محیط تأثیر میپذیرد.
به همین خاطر است که بسیاری از صاحبنظران، محیط را دانشگاهی نامیدهاند که هر فرد با توجه به زمینه ها و استعدادهای خویش میتواند از آن بیاموزد و در معرض تأثیرات آن قرار گیرد، دانشگاهی که هیچ گاه فرد از آن فارغ التحصیل نمیشود. در یک تقسیم بندی کلی میتوان در حال حاضر چهار محیط را در یادگیری مؤثر دانست:
۱- مدرسه: مدرسه رسمی ترین نهاد آموزشی و پرورشی در سنین کودکی و نوجوانی است.
۲- خانواده: از سپیده دم تاریخ بشر تاکنون، خانواده به عنوان یک نهاد اساسی در نگهداری و تربیت فرزندان، نقش منحصر به فردی ایفا نموده.
3- اجتماع: اجتماع نظام پیچیدهای است که این امکان را فراهم میآورد تا افراد تحت تأثیر عوامل مختلف در آن به تعامل با یکدیگر بپردازند.
4- رسانههای جمعی و اینترنت: رسانههای جمعی و اینترنت را میتوان ابزارهای آموزشی مدرن نامید که به تنهایی میتوانند تعاملات موجود در هر یک از محیط های سه گانه قبلی را تحت الشعاع قرار داده و حتی تأثیرات آموزشی آنها را ناچیز نموده یا آن را خنثی نمایند.
محصلين و دانشآموزان پس از محيط مسكوني خود بيشترين ساعات روز را در واحدهاي آموزشي ميگذرانند. با توجه به نقش اساسي آموزش در فرآيند شكلدهي به فرهنگ جامعه لازم است علاوه بر اهميت دادن به فرآيند آموزش به ايجاد محيط مطلوب كه شوق و انگيزه را نسبت به فرآيند ياددهي-يادگيري در دانشآموزان ايجاد كند توجه كافي و وافي داشت]18[.
محيط آموزش
فضاهاي آموزشي به دليل محدوديتهاي خاص خود براي خشك و بي روح شدن مستعد است اما بايد تمام تلاشها را به كار گرفت تا از وقوع اين حادثه جلوگيري كرد.
نظرات شما عزیزان: